Okres skoczowski

2) Okres skoczowski

     Państwowe Gimnazjum Realne w Skoczowie pierwszy rok szkolny rozpoczęło 1 października 1919 roku. Szkoła liczyła 60 uczniów klasy pierwszej, podzielonych na dwa oddziały. Do dyspozycji gimnazjum były trzy sale w skoczowskiej polskiej szkole ludowej i wydziałowej, której dyrektor, Jan Żebrok, wyraził zgodę na korzystanie przez gości także z gabinetu przyrodniczego i geograficznego. Część szkolnego wyposażenia niezbędnego dla szkoły średniej kupiła gmina Skoczów z własnych pieniędzy. Udało się założyć bibliotekę dla uczniów i dla nauczycieli. Program nauczania był dostosowany do programu zaakceptowanego przez Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego w Warszawie. Ale pojawiły się poważne problemy dotyczące kadry profesorskiej. Dyrektor Wojnar w poszukiwaniu odpowiednich nauczycieli jeździł nawet do Krakowa. Niestety, bez efektu. Uczył więc pierwszoklasistów sam przy pomocy nauczycieli z polskiej szkoły ludowej i wydziałowej oraz skoczowskich księży. Oprócz dyrektora Franciszka Wojnara pierwsze, historyczne Grono Pedagogiczne nowego polskiego gimnazjum tworzyli: Karol Bączek, Maria Truszkowska, Jan Cieślar, Alojzy Kołodziej, Wilhelm Zachl, księża Andrzej Buzek i Jan Mocko.

   Premierowy rok szkolny w Państwowym Gimnazjum Realnym ukończyło 58 uczniów. 56 z nich było wyznania rzymsko-katolickiego, 2 – ewangelickiego. Wszyscy pochodzili ze Skoczowa lub z najbliższej okolicy tego miasta. Dominowały wśród nich dzieci rolników, których było 27 oraz rzemieślników, przedsiębiorców i kupców – 19. Rodzice szóstki dzieci byli urzędnikami, nauczycielami i lekarzami, a kolejnej szóstki robotnikami i – jak wówczas mówiono na pomoc domową – służbą.

     Rok szkolny 1920/21, drugi w dziejach gimnazjum, przyniósł nieznaczną poprawę sytuacji w kadrze profesorskiej. Do Franciszka Wojnara dołączył następny nauczyciel związany tylko z tą szkołą. Był nim Adam Staszko. Pozostałą część grona pedagogicznego nadal tworzyli nauczyciele polskiej szkoły ludowej i wydziałowej.

   W drugim roku szkolnym Państwowe Gimnazjum Realne liczyło 72 uczniów, z których 70 było katolikami, a 2 ewangelikami. Wszyscy byli narodowości polskiej. Dla 70 z nich miejscem urodzenia były powiaty cieszyński lub bielski. Dwoje urodziło się na terenie Czechosłowacji, przypuszczalnie na terenie zajętego przez Czechów Zaolzia, skąd część Polaków emigrowała na teren Rzeczpospolitej. Podobnie jak rok wcześniej zdecydowana większość uczniów pochodziła z rodzin chłopskich, rzemieślniczych i kupieckich.